Μια παλιά ινδιάνικη παροιμία λέει πως δεν θα μπορέσεις να καταλάβεις τους άλλους αν δεν περπατήσεις με τα παπούτσια τους. Πώς να χωρέσει όμως ένα τόσο μεγάλο πόδι σαν το δικό σας σ΄ένα τόσο μικρό πεδιλάκι σαν το δικό τους; Νομίζω πως ότι κι αν λέτε δεν νοιάζεστε πραγματικά. Γι΄αυτό ένα στα τρία παιδιά στον πλανήτη ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Γι΄αυτό σε μια εποχή με τόσα πολλά αγαθά, παιδιά πεθαίνουν από την έλλειψη τροφής, νερού, φαρμάκων και εμβολίων. .Γι΄αυτό εργάζονται σκληρά ενώ θα έπρεπε να παίζουν και να πηγαίνουν σχολείο. Γι΄αυτό σε καιρό πολέμου στερούνται τη θαλπωρή, το σπίτι τους γονείς τους. Γι΄αυτό πολλές φορές προσφυγόπουλα χάνουν τη ζωή τους στα παγωμένα νερά μιας αφιλόξενης θάλασσας με το όνειρο μιας καινούριας πατρίδας και μιας καλύτερης ζωής. Και δυστυχώς στις πλούσιες και "πολιτισμένες " χώρες πέφτουν συχνά θύματα κακοποίησης βίας και ρατσισμού.
Δεν μπορείτε λοιπόν να περπατήσετε με τα δικά τους παπούτσια. Γι΄αυτό ας δώσουμε εμείς, τα παιδιά, μια υπόσχεση μεταξύ μας. Πως απο δω και πέρα θα νοιαζόμαστε πραγματικά και θα απλώνουμε το χέρι ο ένας στον άλλο χωρίς διακρίσεις, γιατί μόνο έτσι ο κόσμος μας θα γίνει καλύτερος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου